ഒരു ഹൃദയരഹസ്യം..

ചില ഹൃദയങ്ങളുണ്ട്,

തണുത്തുറഞ്ഞ ശിശിരകാല തടാകങ്ങളെപ്പോലുള്ളവ..

ഉള്ളിൽ ശീത നിദ്രയിലാണ്ട 

സ്വപ്നങ്ങളും പേറി,എങ്ങുനിന്നോ

എത്തിചേരാനിരിക്കുന്ന വസന്തത്തിനായി

പ്രതീക്ഷയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നവ...

മറ്റു ചില ഹൃദയങ്ങൾ അഗാധ സമുദ്രങ്ങളാണ്..

ആഴങ്ങളിൽ ചുഴികളും പ്രവാഹങ്ങളുമൊളിപ്പിച്ചു

ശാന്തഗംഭീരമായി അലയൊലികൾ മുഴക്കുന്നവ..അവയുടെ തീരത്തു

 നുരയുന്ന തിരമാലകളിൽ  അനായാസം വിഹരിക്കാനാകും..എന്നാൽ അതിനാഴങ്ങൾ കീഴടക്കാൻ അതിവിദഗ്ധനായ

ഒരു നാവികനായാൽ പോലും ചിലപ്പോൾ നിങ്ങൾക്ക്

കഴിഞ്ഞെന്നു വരില്ല..

ചിലവ അനന്തമായ ആകാശം

പോലെയാണ്...

മേഘങ്ങൾക്കിടയിലെ വെള്ളിൽക്കിളികളെപ്പോലെ

നിങ്ങൾക്കവിടെ സ്വതന്ത്ര വിഹാരം നടത്താനായേക്കും...എങ്കിലും

ചേക്കേറാനൊരു ചില്ല ഒരിക്കലും

ഇല്ലതന്നെ...

എന്നാൽ എനിക്കിഷ്ടപ്പെട്ട

ഹൃദയങ്ങൾ ഏതെന്നറിയാമോ...

കുഞ്ഞു പക്ഷിക്കൂട് പോലുള്ളവ...

അവ നിങ്ങളുടെ സ്വപ്നങ്ങളെ

അടവച്ചു വിരിയിക്കുന്നു..

നിങ്ങളുടെ വിയർപ്പും വിസർജ്യവുമേറ്റു

വാങ്ങുന്നു...

പറക്കമുറ്റുവോളം കണ്ണിമയ്ക്കാതെ

കാവലിരിക്കുന്നു..

പറന്നു തളരുമ്പോൾ ചേക്കേറാൻ ഇടമൊരുക്കുന്നു...

നിങ്ങളെ നിങ്ങളാക്കാൻ നിരന്തരം ജീർണിച്ചുതീരുന്ന പക്ഷിക്കൂടുകളെപ്പോലുള്ള

കുഞ്ഞുവിശാല ഹൃദയങ്ങൾ അവ...അവയാണ് എനിക്ക് ഏറ്റവുമിഷ്ടം..